admin Hoe lang lang loop jij al rond met een eetstoornis? Wanneer maak jij die commitment, de toewijding, de keuze? In een vorige vlog / blog heb ik het gehad over vrijheid. Vrijheid is de kracht om te kiezen, te reageren en te veranderen. Om naar vrije wil handelen.
Motivatie ontstaat bij veel mensen pas als er een bepaalde urgentie is, of als ze daar passie voor hebben. Veelal is het belangrijk dat die motivatie van binnenuit komt, dat noemen we ook wel intrinsieke motivatie. In plaats van extrinsieke motivatie, wat betekent dat jouw motivatie van buitenaf komt. Misschien dat je wordt gemotiveerd door andere mensen, je vader of moeder, je naasten, om wat te gaan doen aan je eetstoornis, maar voel je zelf die urgentie nog niet helemaal of de passie om te veranderen.
Met een veranderingsproces is het altijd belangrijk om écht die commitment aan jezelf te geven en afspraken na te komen. Heel mensen verzinnen allerlei excuses of verhalen om geen hulp te zoeken om commitment uit de weg te gaan. Dit kan in verschillende fases doorlopen.
1. Ontkenning
Tja, want als iets er niet is… vaak zijn mensen met een eetstoornis geneigd om te denken dat het allemaal nog niet zo erg is. Of dat een andere er slechter aan toe is (de eetstoornis wil heel graag vergelijken). Het is makkelijker om weg te stopen dan echt aan te kijken. In plaats van hulp te zoeken op een dieper niveau, nemen we ons voor om morgen toch écht……
2. Zelf willen oplossen
Ook ik heb heel lang gedacht dat ik mijn eetstoornis alleen kon oplossen, maar het lukte me steeds niet om die vicieuze cirkel te doorbreken. Elke keer opnieuw belandde ik in dezelfde spiraal, omdat ik de oplossing zocht in dezelfde controle in eten in plaats van het achterhalen van de onderliggende problemen die ik jarenlang had onderdrukt.
Hoe vaak ik wel niet onderzoek heb gedaan naar psychologen en coaches, afspraken heb gemaakt en weer afgezegd, want ‘dat was toch niet nodig’ en ‘het is toch niet zo erg’. Steeds maar in hetzelfde cirkeltje blijven rondlopen. Dat je wordt gebeld door de psycholoog of coach waar je een afspraak mee hebt gemaakt. “Waar ben je, waar blijf je?”. Die oproepen negeren. Je voelt wel ergens een wil of een noodzaak om te veranderen, maar vaak heerst er ook een bepaalde angst om die commitment echt aan te gaan.
3. Angst
Iemand die een eetstoornis heeft leeft met zo veel angsten. De functie van een eetstoornis is vaak om emoties te onderdrukken. Je bent nu heel erg gewend aan de persoon die je nu bent, dat geeft een bepaalde vorm van veiligheid. Wat nou als je dat gaat loslaten. Wie ben je dan? Wat kom je allemaal tegen. Dat is best wel eng. Maar ook een angst voor wat jij denkt dat andere mensen over jou zullen denken wanneer je gaat vertellen dat je een eetstoornis hebt. Dat je je aanstelt bijvoorbeeld. Of dat mensen je niet begrijpen. “Je kunt toch gewoon stoppen/beginnen met eten?”. Maar er is ook angst dat mensen zich te veel met je gaan bemoeien en commentaar gaan leveren op je eet en beweeg gedrag, waardoor je bang bent om de regie over jezelf te verliezen.
4. Schaamte
Schaamte is jezelf in vergelijking met een ander of anderen om een bepaalde reden die, vind je, jou toe te rekenen valt, de mindere voelen. Erkennen en uitspreken dat je een eetstoornis hebt kan voelen als falen, of dat je niet goed genoeg bent.
5. Lastigvallen
Mensen met een eetstoornis zijn vaak heel goed in het zorgen voor een ander en niet zo goed in het zorgen voor zichzelf. Ze willen een ander niet tot last zijn, omdat ze denken dat die persoon waarschijnlijk al genoeg zorgen en problemen heeft en niet op hen zit te wachten.
Je kan dus in je hoofd allerlei verhalen vertellen waarom je geen hulp zou zoeken en en de commitment niet aan te gaan, terwijl je eigenlijk in je diepste kern van binnen ergens wel voelt dat dat wel nodig is. En dat ook is wat je zou willen. Uiteindelijk levert de eerstoornis je ook iets op. Bij mij was het voornamelijk controle houden over iets in mijn leven, omdat ik in de rest van mijn leven totaal geen controle had. En ook het dempen van mijn emoties was ook een hele grote bij mij. Dat noemen we ook wel secundaire winst. Wat levert het je op.
6. Het levert wat op
Menselijk gedrag is vaak heel simpel. Je blijft iets doen omdat het je iets oplevert, anders zou je het niet doen. Als een deur op slot is en je hebt geen sleutel. Blijf je dan aan de deurkruk trekken, wetende dat hij waarschijnlijk nooit open zal gaan? Nee.. je stopt, omdat je weer dat het je niks oplevert. De eetstoornis levert je dus iets op. Vaak zit de functie van een eetstoornis in controle en het verdoven van emoties.
Kijk dus goed naar wat de eetstoornis jou oplevert en waarom je blijft vasthouden. Want dat vasthouden kost superveel energie. Denk maar aan een strandbal je onderwater wilt duwen. Dat gaat misschien even goed, maar uiteindelijk komt hij toch weer bovendrijven.
Is dit herkenbaar voor jou?
De ‘werkelijkheid’ die we in ons hoofd hebben als we voor een verandering staan is zoveel anders dan de echte werkelijkheid. Dat heb ik zo vaak gezien en ervaren.
Stel nu dat het wel anders zou kunnen….
En dat er een weg bestaat om eetstoornisvrij te gaan leven en echt gelukkig te worden met jezelf en anderen om je heen… Om een liefdevolle relatie met jezelf te creëren, waarin jij je fijn en gelukkig voelt. Dat zou toch waanzinnig zijn?
Ik ben daar natuurlijk een voorbeeld van, want ik heb ook heel lang met een eetstoornis geworsteld en daarnaast ook met relatieverslaving en nu leid ik een eetstoornisvrij en gelukkig leven en dat gun ik jou ook heel erg.
Mijn persoonlijke missie in dit leven is dan ook om zoveel mogelijk mensen te inspireren, ondersteunen en motiveren om hun volledige potentie te ontdekken en benutten. Zodat ze de beste versie van zichzelf worden en daarmee hun leven in volledige vrijheid leven.
Lijkt dat je wat? Ga die commitment aan en maak die afspraak met jezelf. Vraag nu een geheel vrijblijvend gratis kennismakingsgesprek met mij aan en dan kunnen we kijken naar welk coaching traject het beste bij jou past, om de weg naar een eetstoornisvrij leven te gaan ontdekken.
Later toegevoegd:
Commitment gaat niet alleen over erkennen dat je een eetstoornis hebt en daar hulp voor zoeken, maar dat je ook tijdens je behandeling ook het commitment aan gaat. Dat betekent dat je niet aan de oppervlakte blijft zweven, maar dat je écht naar binnen durft te keren. Naar de diepste lagen van jezelf. Open en eerlijk naar jezelf en je behandelaar bent over wat er in jou leeft.
Als je aan die oppervlakte blijft zeven dan gebeurt er nog steeds niks en blijf je hangen in de eetstoornis. Mijn advies is dan ook, ga écht die commitment aan.
